امامی که غائب باشد ، چه فائده ای دارد ؟

 🔸این پرسش بارها در زمان معصومین علیهم السلام ( پیش از حضرت مهدی ) مطرح شده و ایشان نیز طبق درک و فهم مخاطبان پاسخ داده‌اند که از جمله آنها پاسخ معروفی است که آن حضرات انتفاع از آن حضرت را در این دوران به بهره بردن از خورشید پشت ابر تشبیه کرده‌اند .

 

🔸با مراجعه به کتاب‌های مربوط به امامت به دو تفسیر بر امامت پی می بریم :

 

۱ تعریف کلامی : مطابق این تعریف ، امامت ریاستی است بر عموم ، توسط یکی از اشخاص در امور دین و دنیا .

 

۲ تعریف فلسفی ـ عرفانی : مطابق این تعریف، امامت منصبی است الهی همانند نبوت ، و بین این دو ( امامت و نبوت ) هیچ فرقی جز وحی نیست . امامت استمرار تمام وظائف نبوت جز تحمل وحی الهی است ، و نیز نوعی تصرّف است در باطن و نفوس افراد برای رساندن آنها به کمال مطلوب .

 

مطابق این تعریف ، ریاست در امور دین و دنیا ، شأنی از شؤون امامت به این معناست . 

 

و این همان معنایی است که شیعه دوازده امامی به آن ملتزم است ، لذا امامت را به این جهت جزء اصول دین به حساب آورده و آن را از نبوّت بالاتر می داند.

 

🔸علامه طباطبایی در این باره می فرماید : 

🔸امامت حقیقتی ورای مقام اطاعت یا ریاست دین و دنیا یا وصایت و خلافت و جانشینی در روی زمین به معنای حکومت بین مردم است .

 

🔸عمق معنای امامت نزد ایشان به این است که امامت ، هدایتی باطنی بوده که همان ولایت بر مردم و کردار آنان است و این هدایت باطنی جز رساندن به مطلوب نیست .

 

▪️متکلمین بر ضرورت معنایی که برای امامت ذکر کرده اند به ادله‌ای از قبیل : قاعدة لطف ، لزوم حفظ شریعت و تبیین دین خداوند استدلال کرده‌اند ، که به طور عمده با حضور امام در بین مردم تأمین می‌شود .

 

▪️اگر اشکال شود که این لطف چگونه با غیبت حضرت سازگاری دارد؟ در پاسخ باید بگوییم :

 

1⃣ اولا امام زمان عجّل الله فرجه حافظ کلی شریعت است و از اتفاق بر باطل جلوگیری می‌کند .

 

2⃣ ثانیاً : الطاف خداوند درجه‌های گوناگونی دارد که هنگام تزاحم ، آنچه که لطف بیشتری دارد مقدّم می‌گردد و لذا اگر چه با حضور امام ، مردم به الطافی افزون‌ترخواهند رسید و از حضور او بهره‌مند خواهند شد ، ولی لطف غیبت او مهمّ‌تر است .

 

▫️درباره تفسیر دوم برای امامت که همان تفسیر عرفا و نیز تفسیر علامه طباطبایی رحمةالله علیه است ، جای هیچ گونه اشکالی در باره غیبت امام نیست ؛ 

 

زیرا بنا بر آن تعریف ، امامت حقیقتی است که امام به جهت قابلیت‌هایی که پیدا کرده ، می‌تواند در نفوس انسان‌ها تصرف کرده و آنها را به سرمنزل مقصود برساند .

 

▫️معنایی که علامه طباطبایی ره برای امامت بیان کرده اند ، با غیبت او نیز سازگاری بیشتری دارد ، و امام مهدی عجّل الله فرجه در عصر غیبت نیز این تصرفات را می‌تواند انجام دهد که در طول دوران غیبت چنین هدایت‌هایی را فراوان داشته ایم . 

 

🔸بنابراین به هر دلیلی که امام غائب شده باشد ، بخشی از فلسفه وجودی او در هاله پنهان‌زیستی قرار می‌گیرد و مردم از او محروم می‌شوند و آن بخش ،  مباشرت او در هدایت ظاهری است ، ولی هدایت معنوی او ( چه با واسطه و چه بی واسطه ) به حال خود باقی است . 

 

🔊 کانال یادی از امام مهدی عجّل الله فرجه 

 

https://telegram.me/joinchat/BSmUWDu9hu3KLhZnRK_r5g

 

@imammahdi59