آن چه به روشنی در تعالیم اسلامی دیده می شود، تأکید بر داشتن فرزندانی شایسته و دارای تربیت انسانی و با معیار های مکتبی است، نه مطلق فرزند داری.
در قرآن کریم درباره فرزند تعبیرهایی آمده است مانند «ذریة طیبة» فرزندانی پاک و شایسته، فرزندانی مایه روشنی چشم، بار چروردگارا فرزندان مرا انسان هایی شایسته گردان؛ که جهت گیری دقیق تربیتی دارد.
فرزندان پاک و مایه روشنی چشم، بی گمان تربیت یافتگانند. تعبیر فرزندان صالح نیز روشن است که به ادب داشتن و تربیت شدن فرزند نظر دارد.
در روایات معصومین علیهم السلام نیز، بر ضرورت تربیت فرزند تأکید فراوان شده است و امام سجاد علیه السلام آن را از مسؤولیت های پدر و مادر و یکی از حقوق فرزند شمرده است، ایشان می فرماید: «حق فرزندت این است ... که مسؤولیت داری که او را خوب تربیت کنی.»
در این یادداشت کوتاه که برگرفته از کتاب حدیثی « الحیات» ، تألیف علامه محمد رضا حکیمی می باشد، ابتدا به معنای تربیت و سپس به آثار و فواید تربیت صحیح فرزند و نیز به برخی از محور های تربیتی اهل بیت علیهم السلام برای تربیت اشاره خواهد شد.
تنظیم : محمد جواد انصاری
